SERULAH..KITA TIDAK SENDIRI..~

Salam semua...sedikit nukilan...

Hati sy resah.. itulah yg sy rasakan. Namun Allah selalu memujuk..

dan sy mmg sgt merasakan bahwa pergantungn pada Allah itu adlh suatu perkara yg sangat penting akhirnya..

Dlu sy hnya buat segala perkara.. tawakal merupakan perkara last yg akan sy lakukan..tp hakikatnya.. seharusnya, sy sudah meletakkan tawakal sy di awal2nya lg.. sblm sy melakukan setiap urusan dan pekerjaan..

Syukur tak terhingga.. krn jalan dakwah dan tarbiyah ini telah mngajarkn sy mnjadi seorg manusia yg tidak terlepas dari hanya bertawakal kepada Allah seiring dengan usaha yg sy lakukan.

Seawal pg hari ini.. sy mmbaca blog seorg murabbi yg amat sy segani.. tentang hal2 kesabaran..ternyata sabar itu juga sebenarnya sgt terkait dgn kebergantungn kita kepada Allah iaitu tawakal. kadang2 sy merasakan di jalan dakwah dan tarbiyah inilah Allah akan banyakkkk menguji kita..

Allah uji dengan sikap2 manusia.. dan di situ Dia melatih kita utk selalu berdoa agar dicampakkan hidayah ke dalam hati manusia2 itu... lalu kita bertawakal kepada-Nya...

Syukur alhamdulillah.. krn Allah telah meletakkan sy di bumi ini..

sy kira, di mana pun pasti akan ada hal2 tersendiri yg kita boleh ambil ibrah(pengajaran) dari pengalaman tarbiyah yg kita lalui..

Adakalanya sy merasa 'down'.. ketika jalan dakwah dan tarbiyah ini menguji sy dan sahabat2 dgn ujian tarbiyah sehebat2nya..

Namun sy tidak terus membiarkan rasa itu terus membuatkan hati sy merundum dan iman sy rata di bawah paksi X mnuju ke angka negatif.

Di mana2 pun, iman kita pasti di uji..itu ialah stu yg pasti..

Klu bkn di uji oleh keengganan mad'u utk dtg ke progrm.. mgkin di uji oleh sikap akhwat sendiri yg sush utk beri kerjasama.. itu biasa. dan di mana2 pun akan berlaku perkara yg mirip2 sama dan kesabaran tanpa putus asa + tawakal itu menjadi kuncinya..

Dulu, sy merasa utk membentuk manusia 'baru' itu susah.. tp skrg.. membentuk manusia2 yg sudah 'lama' dlm dakwah dan tarbiyah itu ternyata lebih susah..

Lagi2 apabila ada akhwat yg sudah terasa agak 'bosan' dgn kerja2 dakwah dan tarbiyah yg lebih kurang sama. namun, adakah krn hal ini di jadikan sbgai alasan sedikit demi sedikit lari dari jalan dakwah dan tarbiyah?

Krn rasa sudah letih.

Krn rasa tidak nampak hasilnya.

atau krn rsa sudah habis harta diinfa'kan utk jalan dakwah dan tabiyah sahaja?

inilah penyakit futur yg amat2 sy takuti jika berlaku dikalangan akhwat sy yg amat2 sy cintai dan sy sayangi krn ikatan seakidah.

eratkan ikatan hati kita utk dakwah ini..

perbetulkan niatmu..

inilahlah jalan dakwah dan tarbiyah..

prosesnya lama dan panjang..

pasti, kadang2 membuatkan org2 rasa bosan dan muak.

namun, Allah itu tahu.

Allah itu ada bersama2 kita.

di setiap langkah kita utk ad-din ini.

Knp harus ragu?

Knp harus merasakan kita tidak tertolong, sedangkan kita yg menutup diri kita utk di tolong?

Lupakah kita akan Allah yg sentiasa membuka pintu2 tawakal utk kita bersandar pd-Nya ??

Sedarlah duhai ukhti yg ikatan cinta kita terbina atas dasar akidah, atas dasar iman, juga atas dasar kasih syg Allah...

KITALAH PENGGERAK,KITALAH MURABBI,KITALAH MUTARABBI.....

dan kita jugalah...

makhluk Allah yg tak terlahir di dunia ini hanya utk bergoyang kaki..

kitalah seorang insan biasa yg memikul amanah berat mewaris amanah para nabi..

dakwah memang tidak memerlukan kita,

malah dakwah tidak rugi apa pun jika kita tidak memilihnya,

tetapi kitalah yg rugi.. krn tidak memilih dakwah!

ayuh ukhti, bangunlah!

serulah!

bumi ini sudah tenat.. oleh tangan2 manusia yg kufur akan nikmat dan hakikat.

wuallahu'alam..~